Pinguïns, struisvogels, bavianen, en nog veel meer

Mijn tweede week is ingegaan. Het is alweer een week geleden sinds mijn laatste blog. Dat wil zeggen dat mijn eerste stageweek er inmiddels op zit. Ik ben eigenlijk al best gewend hier en doordat de werkdagen zo lang duren, heb ik het gevoel dat ik er al zo’n twee maanden ben. Zoals ik al zei zijn de werkdagen lang, omdat ik tot nu toe nog nauwelijks iets te doen heb. Ik leef momenteel toe naar het moment dat de werkdag er weer op zit. Met de Housekeeping werknemers heb ik het enorm naar mijn zin. Ze accepteren me volledig, willen van alles over me weten en we hebben vooral heel veel lol samen. Ze proberen me zoveel mogelijk werk te geven, omdat ze weten dat ik er niet zo goed tegen kan om de hele dag stil te zitten, maar zolang er maar een telefoon en een computer te vinden is op de Housekeepingafdeling, valt er vrij weinig extra te doen (ondanks dat de telefoon continue roodgloeiend staat).

Daarnaast is het nog steeds erg wennen dat het zo warm is. Omdat ze bij de Housekeeping hele slechte ventilatie hebben, ga je echt kapot van de hitte in je pak. Gelukkig was ik afgelopen zondag vrij toen het 41 graden was, want blijkbaar was de warmte in het hotel niet te overzien.
Ook gek om te zien hoe het Black, Coloured, White apect hier nog steeds heel erg leeft. Mensen leven veelal nog echt gescheiden in aparte buurten en blanken wordt doodleuk geadviseerd om niet de minibusjes de te nemen, omdat ze voor zwarten zijn en daardoor niet veilig voor blanken. Het is gek om te zien hoe snel je nijgt om die denkwijze over te nemen, omdat iedereen het hier doet en het er over heeft. Laatst zat ik als enige blanke in de kantine en ik schoof aan bij drie zwarte mannen. Ze spraken Zulu met elkaar (nog geen eens Afrikaans, wat je soms kunt verstaan) en ze deden niet eens moeite om over te schakelen op Engels. In Nederland zijn we gewend ons dan aan te passen en Engels te gaan praten, maar dat doen ze hier absoluut niet, behalve als je zelf Engels tegen ze gaat praten. Dus ik besloot om toch maar gewoon Engels met ze te gaan praten, zodat ik me wat minder ongemakkelijk zou gaan voelen. Ze begonnen vervolgens heel enthousiast met me te praten en wilden van alles weten over Nederland en de reden waarom ik in Zuid-Afrika kwam. Later zeiden ze me dat ze niet gewend zijn dat een blanke zo lang met ze praat en dat een blanke alleen met drie zwarten ging pauzeren en kletsen. Ik gaf aan dat het in Nederland heel normaal is en dat ik het heel raar vond dat het hier niet zo was, maar het is voor hen natuurlijk realiteit. Ook zie je dat in dit hotel er vooral blanke mensen een managementfunctie hebben. De Apartheid leeft hier in Zuid-Afrika dus nog steeds onder de mensen.

Toch vind ik het een prachtig land waar je enorm veel kunt zien en beleven. Dit weekend waren zowel Tess, Veerle als ik vrij, dus we gingen gezellig met z’n drieën dingen doen. Vrijdagavond hebben Veerle en ik voor een paar uurtjes Longstreet onveilig gemaakt, waar we drie mannen uit Amerika tegenkwamen, die uiteindelijk in Disney World bleken te werken. We gingen natuurlijk niet weg zonder visitekaartje.

Vervolgens hadden we er genoeg van en deden nog een laatste dranken in de ‘Beerhouse’ waar ze zoveel verschillende bieren hadden, dat we gewoon niet konden kiezen. Zaterdag zijn we met z’n drieen naar een enorme shoppingmall gegaan en het voelde alsof we onszelf weer begaven in Dubai. De uitstraling, de omgang en de sfeer schreeuwden gewoon: DUBAI!!

’s Middags besloten we er heerlijk te gaan lunchen, want we waren nogal hongerig. Ik kreeg een heerlijk broodje met onder andere kip en salade. Ik nam een hap en we genoten van het eten. Tot ik ineens in mijn linkerooghoek iets zag bewegen. Ik liet mijn broodje uit mijn handen vallen en daar zag ik het; een rups op mijn sla! We keken er allemaal zo vies naar, dat de ober eraan kwam en het meteen kwam oplossen. Hij heeft zich wel 1000 keer verontschuldigd en later kwam de manager zich ook nog een excuseren. Ik kreeg een nieuw broodje (zonder sla, want die hadden ze allemaal weggegooid) en een gratis drankje. Ze kwamen daarna nog een aantal keer vragen of alles naar wens was. Ondanks dat het natuurlijk alles behalve lekker is, was het een hele schone zaak en losten ze het echt goed op. Ze konden echter niet voorkomen dat ik mijn broodje toch met lange tanden zat te eten, want ja er kon een rups in zitten. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en heb ik er geen extra proteïnen door binnengekregen. Na het lunchen gingen we verder met shoppen en haastten we ons om boodschappen te doen voor de picknick van die avond. Eenmaal thuis flantsten we onze picknick in elkaar en kleedden we ons nog even om en begaven ons in een taxi naar Clifton Beach. Daar hebben we heerlijk gepicknicked, terwijl de zon onder ging en we genoten van de super leuke muziek van de live band op het strand. Mensen van alle leeftijden waren gekomen en iedereen at, zong, danste etc. Het was super gezellig. Thuis vielen we achterover in ons bed en sliepen meteen.

Zondag zijn we vroeg opgestaan, omdat we al om 8 uur wilden vertrekken. De planning was om te gaan kajakken, maar het bleek dat de golven te hoog waren, waardoor het niet mogelijk was. We hadden eerst al in een enorme file gestaan, omdat er een marathon bezig was waar we niets van wisten, maar het was heel leuk om te zien en de mensen die op de marathon werkten waren zo energiek en moedigden iedereen aan. Er deed ook een man in een handbewogen rolstoel mee en we kwamen hem tegen bij de finishlijn. We waren met z’n drieën super trots op hem, ook al kenden we hem niet. We besloten een kijkje te gaan nemen in een soort mineralenfabriek waar we konden zien hoe ze de mineralen verwerken, hoe ze er poppetjes en beeldjes van maken en dat sommige mineralen licht afgeven in het donker. Het was heel leuk om te zien en op de een of andere manier was het voor ons gratis, dus we hadden geluk.

Vervolgens zijn we naar de pinguïns gegaan waar we ze ontdekten tussen allerlei enorme stenen. Toen ik in de zee aan het zwemmen was, kwam er ineens iets zwarts super snel aanzwemmen, dus ik schrok me dood en remde uit het water. Ik keek om en zag ineens een pinguïns achter me aan waggelen. Dat was stiekem toch wel heel leuk. Na een paar uurtjes van de leuke dieren te hebben genoten, reden we door naar Cape Point. Daar kruisen de Indische en Atlantische Oceaan elkaar en boven bij de vuurtoren waaide het zo hard, dat we geen normale foto’s konden maken zonder al onze haren voor ons gezicht te krijgen. Via de kabelbaan gingen we weer naar beneden en besloten we onze dag af te sluiten met Kaap de Goede Hoop. Op weg naar Kaap de Goede Hoop zagen we struisvogels in het wild. Heel mooi om zo te zien! Gelukkig was het bij Kaap de Goede Hoop niet echt druk meer, dus we hadden tijd genoeg om foto’s te maken. Er legen veel rotsen in het water en het was prachtig om te zien hoe de golven er overheen vlogen.

Na een uurtje doken we weer in de auto op weg naar huis, maar we werden opgehouden door een horde auto’s. Het bleek dat ze allemaal stopten, omdat er bavianen te zien waren. Ook wij hebben natuurlijk even gewacht om wat mooie foto’s te maken. Het is nu dus een week later en ook heel wat avonturen later. Ik heb het hier in ieder geval heel erg naar mijn zin en heb nog wel een tijdje te gaan, maar dat is ook maar goed ook, want mijn ‘To do List’ is nog eindeloos lang!